Day 1, Hola Mexico

Dit jaar gaan we voor de Mexicaanse dolfijnen! 
De meeste weten nog wel dat ik 1,5 jaar geleden onverwacht alleen met Teun naar Mexico ben geweest (2weken) om bij Macy (die Amerikaanse oudere dame van 75) dolfijntherapie te doen met Teun. Daar kwamen al de plannen om dit samen met haar te gaan doen en na 1,5 jaar intensief contact, hebben we inmiddels een team met 8 “Living from the heart” mensen. Living from the heart is de naam van Mary’s dolfijnen werk. En volgende week maandag starten we bij de dolfijnen! Jet heeft vroeg vakantie, dus zitten we een week eerder dan gepland in Mexico.

We zijn helemaal toe aan de dolfijnen. Teun roept al de hele week “vliegtuig, Macy, dolfijnen” dus het is duidelijk waar we heen gaan. En ik ben heel blij dat we met z’n vieren gaan, want alleen met Teun had ik nu even niet getrokken. Het hotel op Cozumel hebben we afgelopen zomer geboekt, een paar weken geleden de tickets, alleen een hotel voor Cozumel lukte maar niet, we kwamen er niet aan toe. Vrijdag om 22.00 was het zover en hadden we dan eindelijk een hotel voor de eerste dagen. Dat ik eigenlijk had bedacht om heerlijk de eerste week te gaan rondreizen heb ik maar los gelaten, want deze familie heeft vooral rust nodig na een hectisch jaar! 

Manfred bracht ons naar Schiphol en eenmaal daar, verliep alles zo voorspoedig dat we al snel achter de douane stonden. Lekker ontbijten en chillen in de lounge en door naar het vliegtuig. We vliegen met Tui (vliegt rechtstreeks) en voor we het weten zitten we en zijn we los vd gate. Weg uit de regen en kou, op naar de zon! 

Een hele relaxte vlucht met een vrolijke piloot die in het begin voor de kids aan boord van alles verteld. Teun zit als een engel op z’n iPad, kijkt af en toe naar buiten, dan speelt hij weer een spel op het entertainment systeem (overigens alles zonder geluid, dat maakt hem niet uit) en kruipt bij ons alle 3 een keer op schoot. Aan het einde wordt hij baldadig en beland z’n zonnebril (ja daar gaan we weer) op de rij voor ons, net als de kussentjes. Hij is snel en wij te traag 😉 Jet en ik kijken filmpjes en als we over Miami en de Keys vliegen wissel ik even met Teun van plek, om naar buiten te kijken. 10,5 uur later landen we in de zon! 

Eenmaal uit het vliegtuig duurt het allemaal wat langer, de koffers hebben geen haast. Het geeft Hans wel even de tijd om met het hotel te bellen, want zij komen ons ophalen, maar door de late boeking en het tijdsverschil weten we nog niet of ze hebben begrepen dat wij nu aangekomen zijn. Ook dat lukt en na een laatste douane check staan we buiten in de warmte en zien we meteen de Mexicaanse meneer van onze hotel taxi. We moeten wachten en uiteindelijk na een half uur kunnen we naar het mini busje. We hebben 7 uur tijdsverschil en de moeheid begint bij Jet en Teun op te breken. Jet is misselijk maar valt in busje vrij snel in slaap dus dat scheelt, teun draait alle kanten op, maar valt dan gelukkig ook in slaap en zo hebben we een rustig ritje naar Playa del Carmen.

We komen aan bij ons hotel(18.30) en Teun blijft slapen in m’n armen. Vlak voor het inchecken wordt hij wakker en is dan compleet van slag. Hij begint te huilen(wat hij niet vaak doet) en dat stopt niet meer. Op de kamer maak ik hem klaar voor de nacht, want nog eten of zwemmen gaat hem niet meer worden met Teun. Na 1,5 uur huilen in m’n armen, valt hij weer in slaap.

Na een douche, bestellen we roomservice en even later zitten we met z’n 3-en op bed te dineren. 

Klaar met de dag, lekker slapen!