Day 13 & 14 The End

En toen waren we weer thuis!

Zaterdagochtend giet het van de regen als we vroeg gaan ontbijten😳 We zien Dale nog even en hij hoopt ons nog te kunnen uitzwaaien.

Teun op de IPad en ik alles inpakken. Met alle luiers eruit dacht ik de koffer makkelijk dicht te krijgen, maar de was zorgt voor een ontploffing en zo gooi ik mijn hele lichaam maar op de koffer en gaat hij toch dicht!

Macy belt nog dat ze vergeten is om haar cadeautjes aan ons te geven, dus we doen nog een snelle meet & greet voor haar taxi doorgaat naar het vliegveld Cozumel.

Het wordt gelukkig droog en zo kunnen we nog even een rondje door het zwembad doen, het is aan de ene kant heerlijk, al word ik niet goed aan de gedachte om al die natte dingen en puddle jumper nog in die koffer te krijgen🤪

Na een douche en lunch staat de taxi klaar en komt Dale ons uitzwaaien. Hij zegt nog dat als er iets is onderweg, ik hem meteen mag bellen en hij ons dan zal helpen, zo lief! En natuurlijk een uitnodiging om naar Texas te komen met de hele familie😉

Bij de Ferry haal ik de kaartjes en als we staan te wachten op de boot van 13.00, voel ik mij toch een beetje wiebelig, ik kan wel huilen. Ik zal blij zijn als we op het vliegveld zijn in Cancun. 

Het is rustig op de boot en hebben nu de andere ferry, een wat luxere uitvoering, maar die ander was net zo goed! We gaan boven op het dek zitten in de zon en met zicht op Playa del Carmen, ik heb iets nodig om op te turen anders wordt ik zeeziek. Gelukkig heb ik een pilletje genomen, want de zee is nogal ruig vandaag en denk terug aan de Brabo’s waar we normaal mee op een boot zitten in Curaçao en waar ik dan samen met Bregje probeer te overleven.

Na 40 min staan we aan de overkant weer op het vaste land! Met Teun in de buggy, de 2 koffers en een rugzak op, loop ik richting de taxiplek waar ik er op de heenweg ben uitgegaan. Ik moet een een heuvel op lopen en dat is een aanrader voor iedereen die graag wilt zweten en wat aan zijn conditie wilt doen. Gelukkig zijn hier geen beelden van, want ik weet zeker dat ik er niet op mijn best uitzag in deze positie, een buggy omhoog krijgen met die koffers erbij is een uitdaging 😂

Ik ben blij als we in de taxi ploffen! Na wat file onderweg komen we om 15.00 aan op het vliegveld. We zijn meteen aan de beurt, ook door de security gaat heel snel. We zitten ruim optijd bij de goede gate en als ze gaan boarden klap ik snel de buggy in. Vlak voor ik in de rij ga staan, blijkt het een vlucht naar LA te zijn en blijkt onze vlucht vertraagd te zijn met 1,5 uur. Klap de buggy weer uit en besluit naar Starbucks te gaan en aan de thee te gaan met chocoladetaart. Heerlijk!

Terug bij de gate, krijg ik de mooiste Mexico tips te zien en te horen van echte Mexico fans, kortom we moeten nog een keer terug! Ook zie ik nog die leuke buurman van op de heenreis, die helaas nu wat verder weg zit. 

We hebben een snelle vlucht en 3 stoelen voor ons 2, dat is een fijn cadeautje! Teun slaapt bijna de hele vlucht en ik probeer het ook, maar doezel vooral. Voor we het weten staan we weer in Amsterdam!

Daar ziet hij Jet & Hans achter het glas voor het eerst, het is zo schattig als hij ze ziet, de tranen staan in zijn ogen.

Als we dan eindelijk de koffers en buggy hebben, kunnen we echt weer knuffelen! Teun is door dolle heen als hij Jet met de ballonnen ziet en loopt rennend en druk te doen met haar hand in hand naar de auto❤️

Tot slot: Het was bijzonder om deze vorm van therapie mee te maken en ik kijk zeker uit naar een vervolg hiervan en een evt samenwerking met Macy. We gaan zien hoe het loopt. In ieder geval, zullen we voortaan gewoon weer met zijn 4-en op reis gaan, want OMG dit was wel pittig alleen! Ik zag iedere dag als een nieuwe levensles, het alleen zijn met Teun was bijzonder en leerzaam. En jeetje wat ben ik trots op hem, hoe hij dan even meebeweegt in die 2 weken en het gewoon maar even doet met die dolfijnen als een stoere man!

Dat we de week van thuiskomst het gevoel hadden dat we op een andere planeet zaten en moeilijk in het ritme konden komen, vergeten we als we de foto’s zien die het Dolfijnencentrum aan ons stuurt 💙🐬 Er zitten zulke gave foto’s tussen! De blijdschap op Teun z’n gezicht in zo groot in het water met de dolfijnen, ik raak er ontroert van. Als Hans ze ziet, zegt hij meteen “daar moet hij weer heen”, hoe mooi is het als je je kind zo intens ziet genieten, dat wil je toch iedere dag!

En we zullen vast wel weer een keer echt landen hier!