Day 22 & 23, Time to say goodbye

Vandaag is de laatste dag en dat doet altijd een beetje pijn! We beginnen maar meteen met de koffers in te pakken, zodat het grootste gedeelte klaar is.

Hans brengt de auto buiten de poort, waar die wordt opgehaald door Emma Rentals. En dan gaan we voor een afscheidsontbijt naar Bliss the Berry! Heerlijk zitten we daar en natuurlijk kussen we de eigenaar gedag. We hebben tenslotte aandelen opgebouwd in deze leuke tent de afgelopen weken!

Wilma & Simone met Daan & Amy (gezin die er nu zijn via de stichting) zitten er vlakbij en we gaan nog even bij ze langs om hun leuke accomodatie te bekijken en om te horen hoe de start vd therapie is gegaan. De kids liggen al meteen in het zwembad!

Als we thuiskomen ben ik toe aan verkoeling en neem een duik. Daarna maken we de rest in orde, ga ik nog even bij Steffi langs, van het CDTC, om gedag te zeggen en zijn we de rest van de middag in het zwembad te vinden. Teun wilt er pas uit, als hij helemaal is verschrompeld. Tussendoor komen Toni, Burk, Leon & Finn nog even een afscheidscadeautje brengen, super lief!

We nemen afscheid van team Dolphin Suites en Martine en gaan eten bij Hemmingway (we eten niet meer in het vliegtuig, dan voelen we ons beter tijdens en na de reis). Nog 1x genieten van het uitzicht, het strand en hoe chill het hier is.

Thuis pakken we de laatste spullen in en na een inspectie ronde van Yvette, gaan we naar de bushalte voor de poort waar de CDTC taxi ons ophaalt. Als we er naar toe lopen, komen Patrick & Martine aanrijden, super leuk, ze komen nog even afscheid nemen, omdat we daar zo goed in zijn ;-)

Met tranen in de ogen nemen we afscheid! Dit keer weten we niet wanneer we weer terugkomen, dat maakt het veel moeilijker om gedag te zeggen.

Het relaxte eilandleven bevalt ons heel goed. Afgelopen jaar hebben we wel besloten dat Curacao niet de plek wordt waar wij gaan wonen, kinderen met een beperking worden hier vooral nog veel verstopt en het onderwijs is hier voor Teun niet passend. Een leraar is het nog voor ons gaan uitzoeken en ook verschillende therapeuten zeiden dat het voor Teun niet goed geregeld is. Kortom het wordt een ander eiland in de zon, met dolfijnen in de zee, over een aantal jaar!

Op Hato airport, zijn we overal snel doorheen en zwaai ik nog even naar POMPdeLUX collega Joyce, die als stewardess aankomt met het toestel wat ons thuis brengt.

Op het vliegveld zijn we samen met Talina, die voor 2 weken naar NL gaat om Wataflo cursussen te geven.

Nadat er een file aan rolstoelen eerst het vliegtuig ingaan, zijn wij daarna aan de beurt. Het is wederom ijskoud, terwijl wij best goed aangekleed zijn, maar het blijft dus ook afhankelijk van waar je zit. Al snel vallen we allemaal in slaap, hoewel het meer doezelen is, maar als ik op de klok kijk bij de buren, zie ik dat we nog maar een kleine 2 uur hoeven. Teun en Jet slapen tot vlak voor de landing.

Als we eruit mogen, loopt Teun rechtdoor de business class in (hij heeft nu al een goede smaak). De piloot ziet hem en nodigt hem meteen uit in de cockpit! Hij mag zelfs op zijn stoel zitten, maar kiest toch voor de andere stoel.

Hartstikke lief dat we kijkje mogen nemen en als we eruit komen krijgt hij van de stewardess nog een mooi toilettasje!

Het is een vlucht met 100% controle en net als we een paar 100 meter het vliegtuig uit zijn, wordt Hans al gevraagd mee te lopen, ze willen de Mickey Mouse trolley checken. Niks aan de hand natuurlijk!

Bij de bagageband nemen we afscheid van Talina en buiten zien we Marcie die ons oppikt. Back Home!

Bedankt voor het meelezen en alle leuke reacties!