Day 5, Speechless

Vanmorgen om 5.30 vond Teun het tijd om eruit te gaan. Hij was vanaf 4.00 al met tussenpozen wakker, dus er zit verbetering in en vandaag lijkt hij weer helemaal de oude!

Als we op de lift staan te wachten, horen we een hoop kabaal, het zijn een paar dames en zodra ze ons zien roept de moeder "sorry I have no filter, we are from New York" en wij hebben er tenslotte ook 1 zonder filter dus dat schept meteen een band ;-) Opweg naar het ontbijt, heeft Teun een lucky shot, z'n bril beland in het zwembad. In mijn beste Spaans probeer ik duidelijk te maken dat ik een schepnet nodig heb aan de poolboy die lekker bezig is met een net, maar die stuurt de security meneer op mij af. Gelukkig begrijpt hij het wel en pakt er een schepnet bij. Zou toch gek zijn als we een rustige dagstart hebben.

Vandaag ontbijten we buiten en het is nu al warm. We gaan dan ook meteen na het ontbijt door naar het zwembad. Naast ons ligt een mooie dame te zonnen met een doek op haar hoofd. We zien Teun al een paar keer naar haar kijken en staan op scherp, maar we zien geen bril of slippers naast haar, dus veel kan er niet gebeuren. Ze ligt op haar buik en inmiddels is Teun klaar om te gaan zwemmen. Net voordat Hans met hem wilt gaan zwemmen, rent hij op haar af en geeft snel een klap op haar billen. Ze schrikt overeind en moet gelukkig lachen als ze ziet dat Teun het is. Ik zeg meteen sorry en Hans verdwijnt snel met Teun in het zwembad. Jet en ik liggen gevouwen naast die vrouw, het was zo hilarisch en totaal onverwacht.

Een lange zwemsessie incl bubbelbad en de zee, het is heerlijk. Jet leest vandaag veel, maar ze komt er toch gezellig bij. Hans komt in gesprek met een amerikaan die verteld dat hij ook een dochter met down syndroom heeft en al volwassen is. Belangrijkste is dat je uitzoekt waar ze goed in zijn, dan kunnen ze daar in gaan uitblinken en doen wat ze leuk vinden verteld hij.

Dan moeten we op pad, want Teun heeft nieuwe schoenen nodig en bij de Walmart hadden ze niks vd week. Als Teun ergens een hekel aan heeft, zijn het nieuwe schoenen en hij loopt sowieso het liefste op blote voeten, maar soms heb je nieuwe schoenen nodig, Voor de vakantie had hij zijn winterschoenen nog aan en als vakantie schoenen kon hij zijn goede gymschoenen aan had ik bedacht, die waren nog bijna als nieuw. Op moment van vertrek trok Jet zijn schoenen aan en ik merkte pas na het vliegen, toen ze weer aan moesten dat dat best lastig ging. Ach we hebben allemaal wat dikkere voeten na het vliegen dacht ik nog. Eenmaal in het hotel bleek ook Hans moeite te hebben om zijn schoenen aan te doen, ze waren gewoon te klein. We hebben toen we vd week naar de Walmart liepen een skecher shop gezien en we horen dat er nog een andere sport winkel zit. Jet blijft lezen en wij lopen eerst naar die sport winkel. Het is ook niet zo dat hij iedere schoen aan kan met zijn flexibele voeten. Ze moeten stevig zijn, goed aansluiten en het kunnen geen veterschoenen zijn. We vinden 2 paar leuke schoenen, maar beide vallen heel breed en is geen gezicht. Op naar de skecher store, het is even zoeken, maar dan vind ik toch witte (wat is dat toch met jongens gympen, zoveel agressieve kleurencombi's) en een paar blauwe die beide geschikt lijken. We worden geholpen door iemand die ons niet geheel lijkt te begrijpen, we hebben een Teun die achter een filmpje op de telefoon een rondje achter ons aan loopt om te checken of die schoenen goed zitten,  maar een half uur later staan we dan toch met het blauwe paar buiten. Missie geslaagd!

Snel terug en eenmaal op de kamer gaat Teun op bed liggen alsof hij net de zwaarste klas van zijn leven heeft geklaard!

Hij heeft even nergens meer zin in, na 20 minuten belanden we toch bij de lunch en daar leeft hij weer op. We gaan terug naar de kamer en Jet blijft lezen, Teun zit op de ipad en ik schrijf het blog. Hans gaat even wat dingen regelen bij de receptie voor ons vertrek van morgen naar Cozumel. Als ik al een eind geschreven heb, heeft iedereen wel weer zin om te gaan zwemmen. Ik lig nog niet lang in het water, als het al bijna 16.00 blijkt te zijn en dan moest ik mij melden bij de Spa (om het spa tegoed op te maken, worden dit keer even mijn voeten gedaan). Ik kleed mij snel om en loop naar de spa als ik word gebeld door Bregje, ik neem niet op, ik heb haast en app dat ik haar later terug bel (zij zitten nu in Griekenland). In de Spa mag ik eerst in de relax kamer om zen te worden en dan word ik meegenomen voor een uitgebreide voetenbehandeling.

Ondertussen geeft de stoel mij een massage die vrij stevig is, even wennen, maar toch lekker. Ik krijg een prachtige kleur op mijn tenen en na een uur verlaat ik uitgerust en met heerlijke zachte voeten de spa.

Ik stuur meteen Bregje een berichtje dat ik nu wel kan bellen en hoe laat het eigenlijk is bij hun. Ze antwoord dat het nacht is en niet kan slapen, goed moment om te bellen vraag ik? Ondertussen loop ik naar het zwembad om te kijken of de zwaantjes daar nog zitten. Ik zie alleen Hans met Teun die hij aan het afdrogen is, ze komen net uit zee zegt hij er is een dolfijn voor de kust. Ik moet meekomen om te kijken. Voor een dolfijn ben ik altijd in, dus gooi snel mijn jurk uit. Wel zonde om mijn voeten die nog lekker in de crème staan meteen weer vies te maken. De security man bij het strand vraag ik of hij ook de dolfijn heeft gezien en hij zegt nee niet gezien. Hans roept dat ik op moet schieten, dus dan maar toch die voeten in het zand en turen over het water. Ik hoor wat "hola" achter mij en lawaai en als ik omkijk staan daar de Brabo's! Koen, Bregje, Imre en Hidde, onze therapie vrienden uit Curaçao zitten helemaal niet in Griekenland, maar hebben Brabant verlaten om ons te verrassen (dat hebben wij 2 jaar geleden bij hun op Curaçao gedaan en nu verrassen zij ons). Ik kan het niet geloven,ben echt even sprakeloos, super leuk en lief <3 Op het moment dat Bregje mij belde waren ze dus bij het hotel om ons te verrassen, maar ze mochten niet naar binnen. Vanaf het strand konden ze wel alvast Hans & Teun verrassen, waarbij Teun ze als eerste zag en voorzichtig zwaaide naar ze. Hans kon z'n ogen ook niet geloven. Jet keek op toen Hans haar riep en was net zo verbaasd toen ze zag wie er waren. Die meiden rolde over het strand van blijdschap.

Wat een feest! Vorig jaar hadden we wel het plan om met elkaar dit te gaan doen en dan de jongens weer samen therapie, maar dat ging niet door, dus dit hadden we nooit verwacht (zelfs niet met alle Mexico hints die ze hebben gegeven).

We gaan wat drinken met z'n allen in het dorp en het is meteen weer als vanouds.

Na 2 uurtjes nemen we afscheid, want zij staan op instorten van de jetlag en Teun is op. Morgen nemen we met elkaar de boot naar Cozumel, zij blijven een week op het eiland en zitten niet ver bij ons vandaan. Hidde doet geen therapie, ze komen alleen voor vakantie. Wij raken met elkaar niet uitgepraat dat ze er zijn.

We eten nog wat in het hotel en dan snel Teun naar bed brengen. Het wordt een lange avond, want het blog moet weer aangevuld worden ;-)